به گزارش ميراث آريا (chtn)، کمند در لغت به معناي رشته درازي است که براي به دام انداختن جانوران به کار مي‌رود.

در رودوزي‌هاي سنتي ايران، کمنددوزي به نوعي دوخت اطلاق مي‌شود که با استفاده از قيطان ابريشمي يا پشمي، منجوق، سرمه و مليله، به عنوان آخرين حاشيه، دور دوخت‌هاي ديگر اجرا مي‌شود.

اين حاشيه کل رودوزي را همچون حاشيه‌هاي صفحات کتاب احاطه(قاب) مي‌کند.

بعضي از سوزن‌دوزان کمنددوزي را با دندان‌موشي يا شرفه‌دوزي نيز تزئين مي‌کنند و به طور کلي اين دوخت مستقل نيست و مکمل دوخت‌هاي ديگر به شمار مي‌آيد.

ب/112

انتهای پیام/